DKE.523.41.2021

Na podstawie art. 105 § l ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r., poz. 2000) oraz art. 160 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 roku (Dz. U. z 2019 r., poz. 1781) w związku z art. 12 pkt 2, art. 22, art. 23 ust. 1, art. 32 ust. 1 i art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 ze zm.), a także art. 57 ust. 1  lit. a) i f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, ze zmianami ogłoszonymi w Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018, str.2, oraz w Dz. Urz. UE L 74 z 04.03.2021, str. 35), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana C. S., zamieszkałego w  (…), S., na przetwarzanie jego danych osobowych przez L. Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (…), Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych

umarza postępowanie.

Uzasadnienie

1. Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Urzędu Ochrony Danych Osobowych) wpłynęła 22 listopada 2017 r. skarga Pana C. S., zamieszkałego w (…), S, zwanego dalej „Skarżącym”, na przetwarzanie jego danych osobowych przez L. Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy (…) (obecnie: w W. przy ul. (…)), zwaną dalej „Spółką”. Skarżący podniósł, że Spółka „przesyła na [jego] adres poczty elektronicznej spam informując, że wyraził […] na to zgodę”. W załączeniu skargi Skarżący przedstawił kopie dwóch wiadomości e-mail – z 20 i 22 listopada 2017 r. – skierowanych na adres e-mail (…), zawierające w swojej treści informacje handlowe. W związku z przedstawioną sytuacją Skarżący wniósł o „spowodowanie zaprzestania przetwarzania danych oraz pisemną informację (skan dokumentu) kiedy podobno wyraził […] na to zgodę”.

W toku postępowania administracyjnego przeprowadzonego w niniejszej sprawie Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych (wcześniej Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych), zwany dalej również „Prezesem UODO” ustalił, co następuje:

Stan faktyczny

2. W dniu 30 października 2017 r. Spółka zawarła „Umowę o współpracy (…)” z Panią K. P. prowadzącą pod firmą S. działalność gospodarczą z siedzibą w miejscowości R. (NIP (…)), zwaną dalej „Przedsiębiorcą”, reprezentowaną przez Pana T. P. – redaktora naczelnego czasopisma internetowego „(…)”.
3. Przedmiotem wyżej wskazanej umowy o współpracę było – zgodnie z jej treścią – „współpraca w zakresie udostępnienia przez Partnera [Przedsiębiorcę] na rzecz podmiotów trzecich (klientów L.) usług reklamowych, w szczególności kampanii emailingowych, przy wykorzystaniu Baz Danych i danych osobowych Użytkowników oraz rozwiązań i narzędzi informatycznych posiadanych przez L.”. W umowie Przedsiębiorca oświadczył, że przysługują mu prawa do baz danych zawierających dane osobowe (w zakresie adresu e-mail) użytkowników należących do niego serwisów internetowych (…), (…), (…) oraz (…), i w odniesieniu do tych danych Przedsiębiorca jest administratorem danych osobowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 ze zm.), zwanej dalej „u.o.d.o. 1997”. Jednocześnie Przedsiębiorca oświadczał w umowie, że dane osobowe stanowiące przedmiot umowy „przetwarzane są zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa” i że „zostały uzyskane drogą elektroniczną w procedurze double opt-in, a Użytkownicy zostali poinformowani o fakcie gromadzenia i celu przetwarzania ich danych osobowych oraz o prawie i formie do ich dostępu, poprawiania i usuwania, zgodnie z Ustawą [u.o.d.o. 1997]”.
4. W wykonaniu opisanej wyżej umowy Przedsiębiorca przekazał Spółce dane osobowe znajdujące się w posiadanych przez siebie bazach danych, w tym dane osobowe Skarżącego w zakresie jego adresu e-mail – (…).
5. 20 listopada 2017 r. Spółka skierowała do Skarżącego (na jego adres e-mail (…)) informację handlową dotyczącą produktów T. Sp. z o.o. z siedzibą w W.
6. 22 listopada 2017 r. Spółka skierowała do Skarżącego (również na jego adres e-mail (…)) informację handlową dotyczącą produktów I. Ltd z siedzibą w D. (…).
7. 22 listopada 2017 r. Skarżący złożył w Biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (aktualnie Urząd Ochrony Danych Osobowych) skargę na przetwarzanie jego danych osobowych przez Spółkę (vide pkt 1 uzasadnienia niniejszej decyzji).
8. O złożeniu do organu nadzorczego skargi na przetwarzanie jego danych osobowych przez Spółkę Skarżący poinformował Spółkę drogą elektroniczną. W trakcie korespondencji zainicjowanej tą informacją Skarżący sformułował swoje oczekiwania wobec Spółki; zażądał mianowicie w wiadomości e-mail z 2 grudnia 2017 r. zaprzestania przetwarzania jego danych osobowych przez Spółkę oraz usunięcia jego danych osobowych z bazy danych Spółki  oraz z portalu internetowego (żądanie oparte o art. 32 ust. 1 pkt 6 u.o.d.o. 1997), a także udzielenia mu informacji o źródle, z którego Spółka pozyskała jego dane osobowe (żądanie oparte o art. 33 ust. 1 u.o.d.o. 1997).
9. Wiadomością e-mail z 30 listopada 2017 r. Spółka poinformowała Skarżącego o usunięciu jego danych osobowych (w zakresie adresu e-mail) ze swojej bazy danych. W tej samej wiadomości Spółka wskazała, że nie jest administratorem danych osobowych Skarżącego; jest nim „właściciel serwisu (…) oraz serwisów całej grupy, dla którego Spółka realizuje działania reklamowe”.
10. 25 listopada 2017 r. Skarżący skierował swoje żądania (analogiczne do żądania przedstawionego Spółce – vide pkt 8 uzasadnienia niniejszej decyzji) do Przedsiębiorcy – administratora jego danych osobowych, to jest administratora serwisu (…) - Pani K. P. prowadzącej działalność pod firmą „S”, a reprezentowanej przez Pana T. P. Żądanie przekazane zostało drogą elektroniczną na adres e-mail (…).
11. Dane osobowe Skarżącego, w zakresie jego adresu e-mail, usunięte zostały przez Przedsiębiorcę z bazy danych, przy pomocy której Spółka prowadziła działania marketingowe, w dniu 26 listopada 2017 r.

Po rozpatrzeniu całości materiału dowodowego zebranego w sprawie Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

Przepisy prawne

12. Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1781), zwanej dalej „u.o.d.o. 2018”, Prezes UODO jest organem właściwym w sprawie ochrony danych osobowych. Jak stanowi natomiast art. 34 ust. 2 u.o.d.o. Prezes UODO jest organem nadzorczym w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, ze zmianami ogłoszonymi w Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018, str.2, oraz w Dz. Urz. UE L 74 z 04.03.2021, str. 35), zwanego dalej „Rozporządzeniem 2016/679”.
13. Stosownie do art. 57 ust. 1 Rozporządzenia 2016/679, bez uszczerbku dla innych zadań określonych na mocy tego rozporządzenia, każdy organ nadzorczy na swoim terytorium (Prezes UODO na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) monitoruje i egzekwuje stosowanie tego rozporządzenia (lit. a) oraz rozpatruje skargi wniesione przez osobę, której dane dotyczą, lub przez umocowany przez nią – zgodnie z art. 80 Rozporządzeniem 2016/679 – podmiot, organizację lub zrzeszenie, w odpowiednim zakresie prowadzi postępowania w przedmiocie tych skarg i w rozsądnym terminie informuje skarżącego o postępach i wynikach tych postępowań (lit. f).
14. Zgodnie z art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r., poz. 2000), zwanej dalej „k.p.a.”, który to akt prawny – stosownie do art. 160 ust. 2 u.o.d.o. 2018 – ma zastosowanie w niniejszym postępowaniu, Prezes UODO jako organ administracji publicznej załatwia sprawę (w tym rozpatruje skargi wniesione przez osoby, których dane dotyczą) przez wydanie decyzji, które rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę.
15. Zgodnie natomiast z art. 105. § 1 k.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, Prezes UODO wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części.
16. Rozporządzenie 2016/679 ma zastosowanie od dnia 25 maja 2018 r. (art. 99 ust. 2 Rozporządzenia 2016/679); tego też dnia weszła w życie u.o.d.o. 2018 (art. 176 u.o.d.o.).
17. Przed dniem 25 maja 2018 r. zasady postępowania przy przetwarzaniu danych osobowych oraz prawa osób, których dane osobowe były lub mogły być przetwarzane w zbiorach danych, regulowała u.o.d.o. 1997.
18. Z dniem 25 maja 2018 r. Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych stało się Urzędem Ochrony Danych Osobowych. Postępowania prowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (dalej „GIODO”), wszczęte i niezakończone przed dniem 25 maja 2018 r. prowadzone są przez Prezesa UODO, na podstawie u.o.d.o. 1997, zgodnie z zasadami określonymi w k.p.a. Wszelkie czynności podjęte przez GIODO przed dniem 25 maja 2018 r. pozostają skuteczne (art. 160 ust. 1–3 u.o.d.o. 2018).
19. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 u.o.d.o. 1997 (obowiązującym do dnia 25 maja 2018 r.), przetwarzanie danych osobowych było dopuszczalne, gdy: osoba, której dane dotyczyły, wyraziła na to zgodę, chyba że chodziło o usunięcie dotyczących jej danych (pkt 1), było to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa (pkt 2), było to konieczne do realizacji umowy, gdy osoba, której dane dotyczyły, była jej stroną lub gdy było to niezbędne do podjęcia działań przed zawarciem umowy na żądanie osoby, której dane dotyczyły (pkt 3), było to niezbędne do wykonania określonych prawem zadań realizowanych dla dobra publicznego (pkt 4), było to niezbędne dla wypełnienia prawnie usprawiedliwionych celów realizowanych przez administratorów danych albo odbiorców danych, a przetwarzanie nie naruszało praw i wolności osoby, której dane dotyczyły (pkt 5).
20. Zgodnie z art. 32 ust 1 u.o.d.o. 1997, każdej osobie przysługiwało prawo do kontroli przetwarzania danych, które jej dotyczyły, zawartych w zbiorach danych, a zwłaszcza prawo do żądania uzupełnienia, uaktualnienia, sprostowania danych osobowych, czasowego lub stałego wstrzymania ich przetwarzania lub ich usunięcia, jeżeli były one niekompletne, nieaktualne, nieprawdziwe lub zostały zebrane z naruszeniem ustawy albo były już zbędne do realizacji celu, dla którego zostały zebrane (art. 32 ust. 1 pkt 6 u.o.d.o. 1997).
21. Zgodnie z art. 33 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 pkt 3 i 4 u.o.d.o. 1997, na wniosek osoby, której dane dotyczyły, administrator danych obowiązany był udzielić tej osobie informacji m.in. o źródle, z którego pochodziły dane jej dotyczące oraz o tym od kiedy dane te przetwarzane były w zbiorze danych.

Ocena prawna

22. Jak wynika z brzmienia przepisów art. 160 ust. 1-3 u.o.d.o. 2018 (vide pkt 18 uzasadnienia niniejszej decyzji) niniejsze postępowanie, wszczęte 22 listopada 2017 r. (data wpływu skargi Skarżącego do Biura GIODO) i niezakończone przed dniem 25 maja 2018 r., prowadzone jest na podstawie u.o.d.o. 1997 (w zakresie dotyczącym przepisów regulujących procedurę postępowania) oraz na podstawie Rozporządzenia 2016/679 (w zakresie rozstrzygającym o legalności i zgodności z prawem procesu przetwarzania danych osobowych). Wynikający z przepisów prawa sposób prowadzenia postępowań w sprawach rozpoczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie nowych regulacji z zakresu ochrony danych osobowych koresponduje z orzecznictwem i ugruntowanym stanowiskiem doktryny, zgodnie z którym „[…] organ administracji publicznej ocenia stan faktyczny sprawy według chwili wydania decyzji administracyjnej. Reguła ta odnosi się także do oceny stanu prawnego sprawy, co oznacza, że organ administracji publicznej wydaje decyzję administracyjną na podstawie przepisów prawa obowiązujących w chwili jej wydania” (A. Wróbel [w:] M. Jaśkowska, M. Wilbrandt-Gotowicz, A. Wróbel, Komentarz aktualizowany do Kodeksu postępowania administracyjnego, LEX/el. 2022, art. 104). Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził to stanowisko w wyroku z 4 października 2000 r., w sprawie o sygn. V SA 283/00 (Lex nr 50110): „Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie wiążą z datą wszczęcia postępowania podstawy faktycznej i prawnej rozpoznania sprawy. Miarodajny w tym zakresie jest stan obowiązujący w dacie wydania decyzji.”
23. W wyroku z dnia 7 maja 2008 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I OSK 761/07 (Legalis nr 138727), Naczelny Sądu Administracyjny stwierdził natomiast, iż „badając bowiem legalność przetwarzania danych osobowych, GIODO ma obowiązek ustalenia, czy na datę wydawania rozstrzygnięcia w sprawie dane konkretnego podmiotu są przetwarzane oraz czy czynione to jest w sposób zgodny z prawem”.
24. Z powyższego wynika, że w pierwszej kolejności, w każdej rozpatrywanej przez siebie sprawie, Prezes UODO winien zbadać czy na chwilę wydania decyzji administracyjnej administrator lub podmiot przetwarzający przetwarza dane osobowe strony; czy innymi słowy istnieje przedmiot postępowania, który – w przypadku wszczęcia postępowania na żądanie strony – jest zakreślony treścią zgłoszonego przez tę stronę żądania. Stwierdzenie istnienia przedmiotu postępowania pozwala dopiero rozstrzygać w dalszej kolejności o legalności przetwarzania, to jest istnieniu co najmniej jednej z wymienionych w art. 6 ust. 1 i art. 9 ust. 2 Rozporządzenia 2016/679 (a w sprawach zakończonych przed dniem 25 maja 2018 r. - w art. 23 ust. 1 u.o.d.o. 1997) podstaw prawnych przetwarzania, a także o zgodności tego przetwarzania z przepisami o ochronie danych osobowych.
25.  Jak zauważa Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 kwietnia 2018 r., wydanym w sprawie o sygn. VII SA/Wa 1463/17 (Legalis nr 1789450): „Stosownie do treści wymienionego przepisu [art. 61 § 1 k.p.a.] żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego określa przedmiot tego postępowania […]. W sytuacji więc wszczęcia postępowania na zasadzie skargowości (na żądanie strony), rodzaj sprawy i jego przedmiot określa treść zgłoszonego żądania […]. W utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych, na gruncie ww. przepisów, przyjmuje się, że w sytuacji wszczęcia postępowania na żądanie strony, treść zgłoszonego żądania określa rodzaj sprawy będącej przedmiotem postępowania, a także wyznacza właściwą normę prawa materialnego lub procesowego, która będzie relewantna dla ustalenia zakresu podmiotowego i przedmiotowego postępowania. Organ administracji jest tym żądaniem związany, gdyż tylko i wyłącznie strona składająca podanie określa przedmiot swojego żądania i nim rozporządza. Innymi słowy, owo żądanie (wniosek) strony, wyznacza granice sprawy administracyjnej podlegającej załatwieniu w danym postępowaniu administracyjnym.”
26. W niniejszej sprawie Skarżący wniósł do GIODO po pierwsze o spowodowanie zaprzestania przetwarzania jego danych osobowych przez Spółkę, a po drugie o udzielenie mu informacji o tym kiedy („podobno”) wyraził zgodę na przetwarzanie jego danych osobowych przez Spółkę (vide pkt 1 uzasadnienia niniejszej decyzji). Oba żądania Skarżący skierował do Spółki, która w procesie przetwarzania danych osobowych Skarżącego – jak to zostało ustalone w oparciu o wyjaśnienia Spółki i Przedsiębiorcy oraz o przedstawioną przez Spółkę kopię umowy łączącej ją z Przedsiębiorcą (vide pkt 2 i 3 uzasadnienia niniejszej decyzji) – była podmiotem, któremu Przedsiębiorca powierzył ich przetwarzanie danych zgodnie z art. 31 u.o.d.o. 1997.
27. Odnośnie żądania zaprzestania przetwarzania danych osobowych Skarżącego przez Spółkę stwierdzić należy, że Spółka usunęła te dane (adres e-mail Skarżącego) ze swojej bazy danych niezwłocznie po otrzymaniu żądania Skarżącego – nie później niż 30 listopada 2017 r., kiedy to wiadomością e-mail poinformowała Skarżącego o spełnieniu jego żądania (vide pkt 9 uzasadnienia niniejszej decyzji). Tym samym z chwilą usunięcia danych Skarżącego Spółka zaprzestała ich przetwarzania. Dodatkowo, chociaż takie żądanie nie było objęte niniejszym postępowaniem (ograniczonym żądaniem Skarżącego skierowanym tylko do Spółki; nie do Przedsiębiorcy), dane osobowe Skarżącego usunięte zostało również przez Przedsiębiorcę, czyli administratora jego danych osobowych (vide pkt 10 i 11 uzasadnienia niniejszej decyzji).
28. Odnośnie żądania udzielenia Skarżącemu informacji o tym kiedy („podobno”) wyraził zgodę na przetwarzanie jego danych osobowych przez Spółkę stwierdzić należy, że Spółka poinformowała Skarżącego, że nie posiada takiej informacji, a właściwym do udzielenia takiej informacji jest administrator danych, „którym jest właściciel serwisu (…) oraz serwisów całej grupy, dla którego Spółka realizuje działania reklamowe” (Przedsiębiorca). W tym miejscu zauważyć należy, że Spółka jako podmiot, któremu powierzono przetwarzanie danych na podstawie art. 31 u.o.d.o., nie był, na gruncie przepisów obowiązujących do 25 maja 2018 r., właściwym adresatem takiego żądania. Zgodnie z art. 33 ust. 1 u.o.d.o. 1997 (vide pkt 21 uzasadnienia niniejszej decyzji) to na administratorze danych (Przedsiębiorcy) ciążył obowiązek udzielenia osobie, której dane dotyczyły, informacji, o których mowa była w art. 32 ust. 1 pkt 1-5a u.o.d.o. 1997.
29. W związku z tym więc, że przedmiot niniejszego postępowania zakreślony treścią żądań Skarżącego przestał istnieć (w zakresie żądania zaprzestania przetwarzania danych osobowych Skarżącego – z chwilą ich usunięcia przez Spółkę – vide pkt 27 uzasadnienia niniejszej decyzji) lub nie istniał od momentu wszczęcia postępowania (w zakresie żądania udzielenia Skarżącemu informacji o chwili wyrażenia zgody na przetwarzanie jego danych przez Spółkę – vide pkt 28 uzasadnienia niniejszej decyzji), uznać należy, że aktualnie niniejsze postępowanie jest bezprzedmiotowe. Brak jest bowiem przedmiotu sprawy wymagającego rozstrzygnięcia co do istoty. Stwierdzenie bezprzedmiotowości postępowania w niniejszej sprawie wpisuje się w przedstawione poniżej (vide pkt 30 uzasadnienia niniejszej decyzji) stanowisko doktryny i orzecznictwo sądów administracyjnych.
30. „Bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi się w art. 105 § 1, oznacza, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. Przesłanka umorzenia postępowania może istnieć jeszcze przed wszczęciem postępowania, co zostanie ujawnione dopiero w toczącym się postępowaniu, a może ona powstać także w czasie trwania postępowania, a więc w sprawie już zawisłej przed organem administracji publicznej (B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Komentarz do art. 105. Wyd. 18, Warszawa 2022). Takie samo stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 762/07 (Lex nr 977686), stwierdzając: „Postępowanie staje się bezprzedmiotowe, gdy brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego, co powoduje, że nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie co do istoty”. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 listopada 2019 roku, sygn. I OSK 2897/18 (Lex nr 2865859) orzekł: „Określeniem »postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe« obejmuje się sytuacje, gdy żądanie strony jest nieaktualne lub wygasło z mocy prawa. O bezprzedmiotowości postępowania w sprawie można zatem mówić, gdy zachodzi brak jego strony lub brak przedmiotu, czyli gdy brak jest podstaw prawnych i faktycznych do rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy”.
31. Zgodnie z art. 105 k.p.a. gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości lub w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości lub w części. Brzmienie powołanego przepisu nie pozostawia wątpliwości, iż w razie stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania organ prowadzący to postępowanie obligatoryjnie je umarza. „Ustalenie istnienia tej przesłanki stwarza obowiązek zakończenia postępowania w danej instancji przez jego umorzenie, ponieważ nie będzie wtedy podstaw do rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty. Dalsze prowadzenie postępowania w takim przypadku stanowiłoby o jego wadliwości, mającej istotny wpływ na wynik sprawy” (B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Komentarz do art. 105. Wyd. 18, Warszawa 2022).

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął jak w sentencji decyzji.

Pouczenie

Na podstawie art. 127 § 3 k.p.a. od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia stronie. Jeżeli strona nie chce skorzystać z prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma prawo do wniesienia skargi na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (adres: ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa). Wpis od skargi wynosi 200 złotych. Strona ma prawo ubiegania się o prawo pomocy, w tym zwolnienie od kosztów sądowych.